birer birer biner biner biner ölürüz
yana yana ahh döne döne yine geliriz ay canim
biz dostu da düsmani da elbet biliriz
vurulup düsenler canim darda kalmasin ay gülüm
çünkü isyan bayragidir bögrüme saplanan sanci
çünkü harcimi öfkeyle, imanla kariyorum
ve kederin
ve solgun yüzlü isçilerin üzerine
dagbaslarinin hirçinligi savruluyor benden.
çünkü beni atesiyle dimdik tutan kin
çünkü benim gözbebeklerimde tutusan safak
miting afisleri
cesur pankartlar
ve binlerce militan
derin denizlerin aydinligi
zorlu sabahlar
gökyüzü ve lâle
sikilmis bir yumruk gibi giriyoruz hayata.
çünkü ben sevdigim kizi
yasamak gibi
ki siirini yazamayan
ve türküsünü söyleyemeyen halkim gibi
binlerce ve binlerce kursunlanan halkim gibi
zincirlere vurulan
savaslara yollanan
vergilere baglanan halkim gibi
felç olmus yalnizliklara birakarak
büyük acilarin ve gözyasinin içine birakarak
siirlerimin bir biçak gibi isildadigi
devrim türkülerini
ve baskaldirmayi ögreten dudaklarini
bir kere olsun öpemeden
bir kere olsun tutamadan kaygisizca
serin bir yaz gecesi gibi ürperen ellerini
hatta boynunu ve ayak bileklerini
bilemeden bilemeden bilemeden
vurdum yüregimi sanli kavgaya
barisin ve özgürlügün daglarina yürüyorum iste
yigitsen uslandir beni
ey yasaklarin
kahpeligin
ve soygunlarin koruyucusu
türkü çagiran kizlarimi sustur
ve kahraman ogullarimi,
mezar kaza kaza kederli, kizgin
tohum serpe serpe hünerli
ve sömürüle sömürüle bombos
ve açligin
ve zulmün izlerini
derin uçurumlarinda tasiyan ellerimi
nacaklara ve tirpanlara sarilan ellerimi
mavzerlere sarilan ellerimi
zincirlere vur gücün yeterse.
ama adina yasamak dersen
re-zil-ce
çatlayan tomurcugun
dogan çocugun çigligini duymadan
gül benizli sevgilinin
titreyen gögüslerini öpmeden doya doya
korka korka
yana yana
her gün biraz daha derinden
her gün biraz daha kapkara duyarak ölümü
aç ve arkasiz
köpekleserek
yasamak dersen
bu yürek
çat diye çatlasin be!
kirsiz passiz ari duru özümüz
namussuza kanli hançer sözümüz
çok uzaktir dostlar bizim yolumuz
bulana yürüyene bin selam olsun
gelgelelim parlayan günesi
emekçi halklarin
kahraman halklarin günesini
sehvetle içine dolduran toprak
simdi simsicak
simdi ulasilmaz
simdi olgun meyvalarla dolu
bahar bahçelerini salmaktadir dünyaya,
ve gül benizli sevgililerin dudaklarinda hayat
bizi aska ve kavgaya çagirmaktadir,
biçak kemige dayandigi
ok yaydan firladigi için degil
bu bezirgan saltanati
bu zulüm bitsin diye
agaran günler için
yeni bir dünya ugruna
yüzlerinde cesaretin onuru
ve imanli gücü dövüsen dünyanin
emperyalizme karsi dövüsen dünyanin
ve ölüme
gülerek kosan genç savasçilarin
al bayraklari dalgalansin
dalgalansin dalgalansin
kinle bogusan yorgun yüregi
aydinlansin diye anamin.
felaketler geçirmis anamin
disleri dökülmüs kederli agzi
aglamaya hazir gözleri
safrasi
ve sonsuz
ve daglar eriten sabri,
merhameti
yani bir bütün halinde insanligimiz
yunsun, arinsin diye duru pinarlarda
alin terinin namusu kurtulsun diye
kurtulsun diye sicak somun
aci sogan
ve çiçekli basmalar
ahdettik
vefa ettik
kelle koyduk
ölen ölür dostlar
düsmanlar heyy
kalan saglar. |
Favorilere Ekle
